czasu, ale przede wszystkim jakiś rodzaj upokorzenia, obrazy, przeciwko czemu musi buntować się moje poczucie dumy zawodowej i zwykłej godności człowieka. Na ten rodzaj przeżyć są oczywiście narażeni też moi studenci, którzy uczestniczą w prowadzonym przeze mnie seminarium poświęconym problematyce emigracji. To, że na seminarium tym powstało już sporo prac tyczących literatury emigracyjnej mogę zawdzięczać tylko specjalnemu uporowi tych młodych ludzi, którzy pasję<br>poznawczą przedkładają nad wygodę opracowywania rzeczy łatwo dostępnych. To może tylko cieszyć.<br>Badacz literatury emigracyjnej musi też mieć kontakt ze zbiorami<br>bibliotecznymi, jak i archiwami osób prywatnych na emigracji. Nie mógłbym pracować, gdyby nie życzliwość i daleko idąca