B</HI>, jego obraz <HI rend="italic">B</HI> i środek obiektywu <HI rend="italic">C</HI> leżą zawsze na jednej prostej. Podobnie obraz dolnej części tyczki <HI rend="italic">A</HI> znajduje się na prostej w punkcie <HI rend="italic">A</HI>, natomiast <HI rend="italic">AB</HI> będzie odwróconym obrazem tyczki <HI rend="italic">AB</HI>. Ten obraz <HI rend="italic">AB</HI> obserwuje się przez okular, który spełnia rolę lupy. Oko umieszczone w punkcie <HI rend="italic">O</HI> zobaczy tyczkę <HI rend="italic">AB</HI> odwróconą pod kątem <gap>. Gdyby patrzeć gołym okiem (bez lunety), to tyczka <HI rend="italic">AB</HI> byłaby widoczna pod kątem <gap>. Stosunek tych dwóch kątów do siebie nazywamy <HI rend="italic">powiększeniem lunety</>. Drugą zaletą celowania za pomocą lunety jest wzmocnienie jasności przedmiotu, gdyż przez lunetę obserwujemy obraz przedmiotu powstały z promieni padających na obiektyw, bez lunety