wbrew pozorom wcale nie uwłaczało mieszkańcom, a nawet wprawiało ich w dobry humor. Może rzeczywiście nie byli wieszczami w rozumieniu polskich interpretatorów literatury, ale wielu z nich było znakomitościami naszego piśmiennictwa.<br>Miało się w każdym razie miasto czym chwalić.<br>Patrzę teraz na wysoką szarobrudną ścianę, od niepamięci nie tkniętą dłonią tynkarza, na szyby, za którymi trudno dopatrzeć się twarzy sławnych twórców, na milczące okna stołówki, która nie pełni już tej funkcji co niegdyś, i żal, że to już minęło i nigdy nie powróci do dawnej świetności. Ileż ta Krupnicza 22 przynosiła miastu sławy i radości. Ileż tu powstało dzieł, ile urodziło