sądzisz- z politowaniem, spostrzegłszy cwaniackie mrugnięcie szofera.<br>- Wysiadamy - powiedziałem.<br>Szliśmy po drewnianych schodach starej kamienicy.<br>- Będziesz dla mnie dobry? - zapytała.<br>- Powiedz jeszcze raz ten wiersz.<br>Mówiła, uśmiechając się, jak mi się zdawało - bezradnie. Na drzwiach, które mijaliśmy, były mosiężne wizytówki. Często widać było na nich tytuły naukowe. Jedna z nielicznych typowo mieszczańskich kamienic. Zatrzymaliśmy się na trzecim piętrze.<br>- On nie umiał tańczyć - powiedziała.<br>- Popraw włosy.<br>Otworzyłem drzwi bez pukania. W zagraconym pokoju siedziało dwóch mężczyzn. Właściciel pokoju, mój znajomy, łysy do połowy głowy, chociaż miał tylko dwadzieścia siedem lat. Drugiego nie znałem.<br>- Siadajcie - powiedział Łysy. - I, kapujesz, wziąłem ją za ręce