opuszczeniem znaleźć azyl w świecie muzyki, oddać się całkowicie pasji, która nadawała sens jego egzystencji. Owym przejmującym fugato zamknął przedostatnią pieśń, kończącą się słowami poety: <br><br>&lt;gap&gt;<br><br>To prawda, że słowa Błoka noszą tutaj znamiona ponurej wieszczby, że pobrzmiewa w nich straszliwa groźba, nie tracąca na aktualności i u zarania nowego, trzeciego tysiąclecia; groźba katastrofy dużo większej niż to przewidywano u schyłku XIX wieku (jakże teraz banalnie łatwo - po apokalipsach XX wieku i po horrorze ataku terrorystycznego w USA rozpoczynającego wiek XXI - zostać współczesną Kasandrą!). Pobrzmiewa zarazem w słowach poety serdeczne zatroskanie: "mój zgon przesądzony, lecz wprzódy wojna". Te słowa nie wyrażają chęci