Rychwina i Odalryka, którym król surowo zakazał pobierania od posiadaczy wymienionych łanów jakiegokolwiek "czynszu lub trybutu"15.<br>Ludwik Pobożny był w tym wypadku hojny cudzym kosztem, ale temu właśnie zawdzięczamy bezcenne informacje. Przedmiotem nadania nie była ziemia. Wymienione w dokumencie łany pozostawały najwidoczniej w rękach ich posiadaczy. Może przekazali oni tytuł własności klasztorowi, zachowując dla siebie prawa użytkowania, ale to tylko domysł. Dokument królewski w ogóle nie dotyczył tej sprawy. Ludwik przekazał klasztorowi jedynie publiczną daninę, a właściwie jej część należną zwyczajowo komesom, zachowując dla siebie część przysługującą królewskiemu dworowi. Tytułem do pobierania tej daniny nie była, jak widać, rzekoma osiadłość na