nie zachodzi (x ­ B) .<br> Zanalizujmy obecnie kanon jedynej różnicy w zastosowaniu np. do wejścia A . Wymaga on, według Milla, przeprowadzenia dwóch eksperymentów. W pierwszym wszystkie wejścia są w stanie 1 (wszystkie brane pod uwagę zjawiska zachodzą); w drugim - A i A są w stanie 1, A natomiast - w stanie 0 (tzn. nie zachodzi tylko A ). Jeżeli pierwszy eksperyment dał wynik pozytywny (tzn. B zaszło), a drugi - wynik negatywny (tzn. B nie zaszło), Mill każe stąd "z całą oczywistością" wnosić, że A jest przyczyną B . Miałaby więc wynikać z przyjętego o układzie założenia (P) formuła następująca:&lt;gap&gt;. Nietrudno jednak wykazać za pomocą prostego