Tej zmowy społecznej, której zewnętrznymi znamionami są takie czy inne dokumenty, potwierdzające - poprzez szczegółowe &lt;page nr=65&gt; postanowienia - podporządkowanie partii społeczeństwu, strzec trzeba jak źrenicy oka. I trzeba także rozumieć specyficzną funkcję języka obiegowego i pewną umowność semiotyki języka stosowanego oficjalnie. Wystarczy pokazać jeden tylko przykład: określenie niemniej często od poprzednich goszczące na tzw. łamach i w tzw. środkach masowego przekazu: "demokratyzacja". To bardzo dobra formuła. Z jednej strony ukazuje o co chodzi społeczeństwu w jego własnym działaniu w stosunku do partii: o stopniowe rozluźnienie tych więzów, którymi dotąd było spętane.<br>Dlaczego więc nie mówi się o "demokracji"? Przecież nie tak dawno powszechnie posługiwano