za zdradę interesów narodu, odciąganie go od działań rewolucyjnych. W 1834 r. prawie 3 tys. wychodźców podpisało protest przeciw polityce Czartoryskiego, piętnując go jako "nieprzyjaciela emigracji polskiej".<br>Mimo rozległych stosunków i środków materialnych obóz Czartoryskiego pozostał więc stosunkowo wąską koterią. Grupa młodych jego zwolenników, z Januszem Woroniczem na czele, oświadczyła u schyłku lat trzydziestych, że uważa ks. Adama za polskiego "króla de facto". Publicznie ks. Adam nie przyjął do wiadomości tej deklaracji, ale też się od niej nie odciął, co naraziło go tylko na śmieszność. Szersze możliwości działania miał Czartoryski na polu dyplomacji ( 72). Na emigracji i w kraju wpływ jego pozostał