filmu według opowiadania Sapkowskiego, nieodparcie przypominała mi się afera z Olbrychskim. W obu przypadkach pełni gniewu i zacietrzewienia dyskutanci mówili o "&lt;q&gt;szarganiu świętości&lt;/&gt;" - mimo że Kmicic walczył z potopem szwedzkim, a Geralt tylko z nie istniejącymi potworami.<br>A jednak &lt;name type="person"&gt;Wiedźmin&lt;/&gt; niewątpliwie pełnił funkcję narodowego bohatera przez dobre dwa, trzy lata u schyłku XX wieku. I trzeba było &lt;name type="person"&gt;Harry'ego Pottera&lt;/&gt; - rezolutnego małego Anglika o czarodziejskim rodowodzie, aby osłabił jego pozycję.<br>&lt;name type="person"&gt;Wiedźmin&lt;/&gt; przybył nie wiadomo skąd i żadna z jego prababek nie miała w sobie ani krzty polskiej krwi. Potwory, z którymi walczył, nie symbolizowały naszych wrogów. &lt;name type="person"&gt;Wiedźmin&lt;/&gt; jest w gruncie rzeczy klasycznym kosmopolitą