jeszcze autorce grafomanię, inni - cenili za konstrukcję języka i postać &lt;orig&gt;blokersa&lt;/&gt; Silnego. "Wojna..." to przede wszystkim jednak manifest młodej rodzimej prozy, coraz śmielej wkraczającej do polskiej literatury i opisującej zgrzebną rzeczywistość rówieśników własnym głosem.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;<br><br>&lt;tit&gt;na ekranie&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt;Zdzisław Pietrasik&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;"Psy", reż. Władysław Pasikowski (1992).&lt;/&gt;<br><br>Nieoczekiwany aplauz widowni dla sceny, w której ubecy niosąc na ramionach pijanego kumpla śpiewają "Janek Wiśniewski padł". Potem pisano, że Pasikowski przewidział klęskę obozu postsolidarnościowego w wyborach parlamentarnych. Narodziny bohatera nowych czasów, którym był Franz Maurer, były ubek, teraz skierowany karnie do pracy w policji kryminalnej. Zagrał go Bogusław Linda, dawniej idol kina niepokoju moralnego.<br><br>&lt;tit&gt;"Jańcio Wodnik", reż