korwety o żaglach podanych na wiatr.<br>***<br>W kantorze także było ciekawie, zwłaszcza kiedy mizerna panna Fela Weinreb pozwalała mi przystawiać stemple albo przeglądać kolorowe próbki sukna w reklamowych zeszycikach. Były tam zgniłozielone materiały na mundury piechoty i granatowe dla marynarzy, czerwone i pomarańczowe lampasy, żółte otoki na rogatywki, więc mogłam ubierać dowoli moją wyimaginowaną armię, a i przyodziewać się sama na niby w peleryny w paski i w kratę, którą kochałam najbardziej. Czasem wolno mi było wynieść jakąś nie do samego końca zapisaną książkę buchalteryjną, tak pięknie podzieloną na rubryki ozdobione czerwonymi napisami "saldo", "winien" i "ma", gdzie wrysowywałam i wpisywałam