pomarańczowym, widoczne i ciężkie od pyłków. <br>Dziennikarz bębnił rytmicznie o futerał aparatu fotograficznego. Hans spojrzał nań ukosem. "Dokąd on mnie prowadzi? Zapytać go wprost". <br>- Pan doktor... tu nie pierwszy raz... Czyżby zostało coś jeszcze do fotografowania? <br>- Trafił pan docent... ale mówiąc między nami... nie w dziesiątkę. Aparat? To strój. Ja ubieram się pod dziennikarza z lat pięćdziesiątych... czyli że aparat musi być widoczny. Takim mnie tu miejscowi ujrzeli i przyjęli... I nadal uśmiechają się do postrzelonego, co ich strony regularnie odwiedza. <br>Dochodzili do olszyny. Dziennikarz wargi obliże i tak powie: <br>- Pan docent, jak widzę, uprawia metodę drogi okrężnej... I, jak myśliwy, kołuje