dorobienie się dzięki menedżerskiej pracy umysłowej, choć w razie potrzeby umiał zakasać rękawy na przykład przy budowie własnej fabryki.<br>W kręgach lewicowych i socjalizujących do proletariatu zaliczano głównie robotnika czy wiejskiego wyrobnika, w ostateczności klepiącego biedę inteligenta. Kryterium służące zaliczeniu do świata pracy opierało się głównie na przesłankach ekonomicznych, czyli ubóstwie; na poziomie wykształcenia - kto je zdobył, przechodził (choćby symbolicznie) do innej klasy społecznej, zwłaszcza jeśli dopisało mu szczęście i odniósł sukces; wreszcie na pracy mięśni, a nie wysiłku intelektualnym. Nawet fakt, że wśród działaczy socjalistycznych znalazło się wielu zdeklasowanych szlacheckich synów i mieszczańskich wolontariuszy, nie zmienił w zasadniczy sposób obrazu