zwei, drei - by nie tracił swego cennego czasu. Najzdrowiej wyglądające wychodziły. Najchudsze chwytał za podbródek palcami - kciukiem i wskazującym - i tymi dwoma palcami rzucał w kąt za plecami kordonu. Czynił to z niecierpliwością, jakby za dużo nas było. Jakby przez nas tracił swój cenny czas. Te, które wyszły, dostawały wydezynfekowane ubrania. Tamte z kąta zabierano na ciężarówkę nagie. Reszta szła z powrotem za plecami kapówek, żeby chudnąć do następnej selekcji. Szczypałyśmy sobie policzki, żeby nabrały koloru, i parłyśmy naprzód, bo tylko ograniczoną liczbę wybierał.<br><br>Nie miałyśmy dostępu do kuchni, ale kradłyśmy odzież. W dezynfekcji wkładałyśmy na siebie po dwie bluzki albo