było instytucją do tej pory zupełnie mi nie znaną. Dlatego też przez cały czas podróży towarzyszyło mi uczucie jakiego musiał doznawać James Cook kiedy odkrywał nieznane lądy i morza. Chyba jedyna różnica polegała na tym, że nie musiałem wieźć ze sobą beczki kiszonej kapusty tak jak on to robił, aby uchronić swoich marynarzy przez zachorowaniem na szkorbut. <br>Po trzech godzinach włóczenia się po ulicach Rzeszowa przyszedłem na dworzec kolejowy i nie kupując biletu ( wszak armia fundowała mi przejazd ) wsiadłem do podstawionego na peronie pociągu do Warszawy.<br>Towarzystwo w przedziale nie było zbyt ciekawe; jakiś starszy pan i kilka kobiet w średnim