wybiegła na drogę i tu, już z bezpiecznej odległości, zaczęła szydzić:<br>- Leć pod okno! Może coś zaśpiewasz?<br>- Zabiję - syczał Polek gmerając w trawie, w której jak na złość prócz gęsich kupek nic nie mógł znaleźć.<br>- Ona się z tobą nie ożeni! Ma lepszego!<br>Wreszcie zafurczał kamień rzucony sprawną ręką. Pacia, uchyliwszy się zręcznie, na zakończenie krzyknęła raz jeszcze:<br>- Narzeczony, łapie koty za ogony!<br>I pognała co sił ku osadzie. Zmieszany Polek siadł przy panu Stasiu. Milczeli chwilę obaj. Z mieszkania Korsaków dobiegały tu ułomki nowej, zaciętej kłótni.<br>- Pan Staś...<br>- No?<br>- Czy na świecie mogą być ludzie, no... tacy niezwykli ludzie, tacy