z bezdroży na drogę, bardzo trudno było się zorientować, skąd i dokąd dana droga wiedzie. <br>Szarlej postał pochylony nad odciśniętymi w piasku śladami, przyglądał się im, złorzecząc pod nosem. Reynevan puścił konia ku przydrożnym trawom, sam popatrzył na słońce. <br>- Wschód - zaryzykował - jest tam. Tedy nam raczej trzeba tędy. <br>- Nie mędrkuj - uciął Szarlej. - Właśnie badam ślady i ustalam, którędy odbywa się główny ruch. I stwierdzam, że my musimy... tędy. <br>Reynevan westchnął, albowiem Szarlej wskazał dokładnie w tę samą stronę, co i on. Pociągnął konia i ruszył za demerytem, dziarsko maszerującym w wybranym kierunku. Po niedługim czasie wyszli na rozstaje. Cztery absolutnie jednakowo