rynku, a<br>potem zajmowali ratusz, szkołę i kilka domów mieszkalnych. Kilka dni<br>później wojna była już blisko. Było już ją słychać. Strzelanina i<br>ranni. Miasto się wyludniło.<br> - Wszyscy uciekają, a ty tu siedzisz i siedzisz - mówiłem do Rabina.<br> - Nie chcę uciekać.<br> - Ale przecież przyjdą i zabiją wszystkich.<br> - Nie mam gdzie uciekać.<br> - Nikt nie ma gdzie. Ale każdy sobie radzi, jak może.<br> - Jeszcze nie czas uciekać.<br> - Potem może być za późno.<br> - Nigdy nie jest za późno. Czy chodzisz swoją drogą? - zapytał Rabin.<br> - Och, nie mam czasu. Wojna jest, nie mam czasu.<br> Kiedy wróciliśmy z ucieczki, poszedłem do Rabina. Siedział na swojej<br>ławeczce