wśród znacznej części kadry planowane zmiany wywołują niepokój oraz pytania o losy jednostek i własną przyszłość. Pogłębia je trwający od wielu lat proces sukcesywnego zmniejszania Sił Zbrojnych, wygaszania jednostek wojskowych i garnizonów. Wiem także, że w sytuacji ciągłych zmian trudno jest przecież planować przyszłość. Ale właśnie ze względu na poczucie uczciwości wobec kadry i pracowników muszę powiedzieć, iż zmiany te - będące następstwem głębokich przeobrażeń polityczno-społecznych oraz możliwości gospodarczych państwa - są nieuniknione. <br>Zmierzają one do znacznego ograniczenia infrastruktury wojskowej, przeznaczenia uwięzionych tam środków na szkolenie i funkcjonowanie wojsk, a także stworzenia warunków zwiększenia mobilności sił lądowych i ich technicznego unowocześnienia. Ich