treści emocjonalnych także przy odwołaniu się do inspiracji muzycznych. W Malwinie harmonia i wyrównanie rozmiarowe kolonów prozy, instrumentowanie utworu przy pomocy intonacji służą celowo uwyraźnionym układom brzmieniowym. Ten tekst jest zrytmizowany, szczególnie w partiach narratorskich, ma ekwiwalentność foniczną jednostek zdaniowych, ustalony porządek ich powtarzalności. Instrumentacja wypowiedzi dobrze współgra z tonacją uczuciową romansu, staje się doniosłym czynnikiem w tworzeniu emocjonalnej atmosfery jego odbioru, wprowadza niepowtarzalny klimat lirycznej intymności. Jeśli się porówna zwięzłą prozę powieści dydaktycznej polskiego oświecenia, kształconą na publicystycznych wzorach „Monitora", z emocjonalną prozą Malwiny, widać olbrzymi postęp w modelowaniu języka, w uzyskiwaniu jego ekspresywnych funkcji. Powieść Wirtemberskiej była więc