będę umierał. Sonia. <br>Tulił twarz do jej rąk i kolan, niespodzianie uczuła jego łzy spływające po swoich rękach, patrzyła spokojnie, nieporuszona, myśląc z żalem, że całe życie potrzebowała mężczyzny, który by nią zawładnął, któremu by się poddała i poszła za nim w ogień i wodę, a los zsyłał jej miękkich uczuciowców, nadwrażliwców, chłopięcych i przeraźliwie niedojrzałych, którzy szukali w niej zaspokojenia swoich czułych marzeń, zamiast męskiej, nieodpartej namiętności, siły i opieki, za którą tęskniła, nie chciała żyć w burzanach i innych poetycznościach, chciała żyć w jego krwi i miłosnym pocie, który by przejął ją dreszczem, tak jak nie mogły łzy, żałosne