Marysiu, zdejmij majtki. Nigdy tak do mnie nie mów! Coś kapie na podłogę. Czerwone krople, moje czerwone rękawiczki, dlaczego on ma czerwone oczy. Sto oczu. Arbuz przecięty na pół. A jego palce jak noże. Ciach! Przecięty. Ciach! Przecięty. Na pół.<br>- Mario, już po wszystkim. - Jakub starał się ukryć rozczarowanie. Czy uda mu się wytrzymać jeszcze cztery i pół miesiąca? Ile zniesie fałszywych alarmów, nadziei, niepokoju?<br>Domyślał się, co przeraziło Marię.<br>Ale to z kolei przerażało jego.<br>Nie chciał wyciągać wniosków. Nie chciał logiki. Ścisłych dociekań. Wciąż uważał, że ma zbyt mało danych. Zbyt mało pewności. Zbyt mało odwagi.<br>Całe szczęście, że