wewnętrzną logikę tych modeli. Zwracają raczej uwagę na dyskusyjność założeń tkwiących u ich podstaw. Kwestionowane są zwłaszcza założenia, zgodnie z którymi: (1) zawodowi kierownicy wielkich spółek nie napotykają w swoich działaniach poważniejszych ograniczeń (wewnętrznych i zewnętrznych) oraz (2) motywy ich działania i interesy są zasadniczo rozbieżne z motywami i interesami udziałowców. Jeśli chodzi o pierwsze z tych założeń, to często zwraca się uwagę na czynniki ograniczające swobodę działania menedżerów. Chodzi m.in. o takie czynniki, jak: wpływ wielkich udziałowców na dobór personelu kierowniczego spółki (a w rezultacie i na podejmowane w spółce decyzje), konkurencję (która mimo zmienionych form przejawiania się ciągle