nadrzędnym motywem kierunkującym zachowanie człowieka. Stany związane z poczuciem równowagi i zgodności określane są mianem konsonansu, a braku równowagi - dysonansu. <br>Siła dysonansu jest dla podmiotu funkcją ważności elementów znajdujących się w stanie niezgodności oraz kontekstu relacji, w jakie te elementy wchodzą z innymi strukturami poznawczymi. W wyniku powstania stanu dysonansu ujawnia się wewnętrzna motywacja do przywrócenia stanu równowagi. Związane jest to z napięciem emocjonalnym. Zaangażowanie, w kontekście założeń koncepcji Festingera, wiąże się z próbami redukcji dysonansu przez podmiot. Zaangażowanie jest z jednej strony skutkiem rozbieżności powodującej dysonans, z drugiej zaś procesem motywacyjnym, ukierunkowującym zachowanie na osiągnięcie stanu równowagi. W konsekwencji tego