wolę poety, który w wybranych przez siebie miejscach tekstu odkrywa przed nim kolejne elementy. Nie od razu, lecz stopniowo wyłania się przed nim i wypełnia wnętrze pokoju, perspektywa widziana za oknem, drobiazgi na stole... W toku lektury ciągłemu uzupełnianiu ulega pierwotne wyobrażenie całości, "dramatycznieje" ono w toku akcji, w miarę ujawniania się przedmiotów i podkreślania kontrastu między tym co wewnątrz a widokiem z okna. Przemienia się i koryguje w wyobraźni czytelnika obraz "skromnego pokoju szlacheckiego", jak określił go Słowacki w pierwszych didaskaliach.<br>Wydaje się to bardzo ważne. Decyzja, by nie rozbudowywać didaskaliów u początku dramatu, znakomicie współgra ze stopniowym podnoszeniem nastroju