uczestniczy w mityngu robotników, aby przeciwdziałać próbie rozbicia jedności partii przez wrogów.<br> W różnych więc fazach życia Lenina przenoszono jego postać na ekran, w różnych etapach działalności, w różnych okolicznościach odsłaniających cechy charakteru i usposobienie. W różnych też okresach rozwoju kinematografii ZSRR, w różnej reżyserii i przez różnych wykonawców. Jak ujmować, jak grać, jak być na ekranie człowiekiem, którego biografia i praca zostały szczegółowo skatalogowane i udokumentowane, który jest już mitem i symbolem?<br> Nikt jeszcze nie znalazł na to niezawodnej recepty, choć podejmowano próby na rozmaite sposoby: od dydaktyczno-popularyzatorskiej ilustracyjności poprzez patetyczno-koturnowy monumentalizm po portrety o rysach intymno-prywatnych