ubezwłasnowolnił obywateli, pojawiało się w myśli społecznej Kościoła aż do lat siedemdziesiątych. Dopiero Jan Paweł II wyraźnie zastopuje takie wishful thinking i w paru encyklikach wyraźnie powie, iż celem katolickiej nauki społecznej nie jest obmyślanie trzeciej drogi, lecz systematyczna, kompetentna ocena życia społecznego przeprowadzana w świetle Prawdy Objawionej, by lepiej ukierunkować ludzkie działania w jego społecznym wymiarze. Kościół - powie Papież - jest świadom, że żaden ustrój nie jest doskonały, i akceptuje różne formy ustrojów politycznych i ekonomicznych, byleby wspierały one rozwój wszystkich obywateli i szanowały ich osobową godność.<br>Czyli nauczanie Jana Pawła II - w przeciwieństwie do jego niektórych poprzedników - ma wyraźnie antyutopijny