estetycznych przeżyć dotykowych.<br> Specjalnym organem dotykania jest u człowieka ręka, a głównie dłoń,<br>która pod względem ilościowym ma wrażliwość na dotknięcie i nacisk<br>kilkakrotnie większą niż reszta skóry. Ponadto dłoń jest dobrze<br>przystosowana do wykonywania dotknięć, "obmacywania" przedmiotów i<br>rozpoznawania ich właściwości, takich jak: twardość, sprężystość,<br>nieprzenikliwość, gładkość, lepkość, gęstość, ukształtowanie<br>powierzchni (np. ważne dla sztuki jest rozpoznanie faktury materiałowej<br>rzeźby).<br> W pewnych szczególnych okolicznościach funkcje dotyku w życiu<br>człowieka wzrastają - ma to miejsce wówczas, gdy ktoś jest szczególnie<br>wrażliwy dotykowo z jednoczesnym upośledzeniem innych zmysłów oraz gdy<br>człowiek ma upośledzony wzrok lub całkiem nie widzi. W takich<br>przypadkach dotyk przejmuje funkcję