pokora otwiera wrota do dialogu. Bo dialog polega na poznaniu dialogującego, takiego, jakim jest i na uznaniu dobra, które w nim tkwi, a jeśli chodzi o Żydów, jako starszych braci w wierze; o uznanie wspólnego dziedzictwa. Jeśli już mowa o dziedzictwie, to trzeba, by to uznanie było obopólne, bo nie ulega wątpliwości, że obie wyrosły z tego samego pnia, albo też, że są strumykami, mającymi wspólne źródło; to źródło daje im też prawo do samookreślenia. To dopowiedzenie jest ważne, bo bez niego będzie tylko prozelityzm, usiłowanie przekonania, że ja wyłącznie mam rację. Pierwsze pytanie mogło by tak być zrozumiane.<br><br> Żyd nie