uczynił z SLD karne ugrupowanie. Pomagają mu w tym jego zausznicy, którzy źle o szefie mówili do niedawna tylko w czterech ścianach. Ta konstrukcja ma jednak niebezpieczną cechę: wymaga stałych sukcesów.<br>Dziś należą one do przeszłości. SLD z 12-13-procentowym poparciem jest dopiero trzecią partią w Polsce. Gdyby nie ułomność demokracji, która pozwala rządzić do końca kadencji ugrupowaniom tracącym wpływy, Miller przeszedłby już do historii. Czy tak będzie, zależy od posłów Sojuszu. Jedynie oni są władni wymienić premiera.<br>Siła Millera bierze się z braku kontrkandydata. Póki ktoś nie wytknie mu publicznie nieudolności, będzie mógł wyprawiać swe harce, strasząc nawet dymisją