jeśli można - rzucam trochę błagalnym tonem, bo rzeczywiście ta rozmowa przy ognisku wyszła chyba nie najzręczniej. Wujas pyta o ocenę swojej habilitacji, a tu mu czyżyk jakiś wyskakuje z wątpliwościami dyktowanymi przez hormony.<br>- No dobra, jest ochotnik. Kto jeszcze? <br>Na szczęście nikt się nie zgłasza, poddaje się nawet Zosia, która upatrzyła sobie ostatnio jakąś dziwną rolę nadopiekuńczej Marii Magdaleny i usłużnie, ze spuszczonym skromnie wzrokiem, nie podnosząc nigdy głosu, nie odstępuje Wujasa na krok. Dochodzi rzeczywiście pierwsza w nocy, więc stajemy wokół ognia i tworząc krąg, śpiewamy staroszkocką pieśń: "Kto raz przyjaźni poznał moc, nie będzie trwonił słów..." - te wersy brzmią jak