w rzemiosłach, zepchniętych w XVIII w. z miast na wieś, na skutek rozwoju przemysłu, szkołą umiejętności stawało się terminowanie u mistrza. <br>Granica między wytworami ludowymi a przeznaczonymi dla miasta była płynna. Rzemiosło wiejskie stanowiło kontynuację dawnych procederów technicznych i jeśli zalicza się je do "sztuki ludowej", to ze względu na upodobania wytwórców, a zwłaszcza wiejskich odbiorców. <br>Na takim pograniczu wsi i miasta sytuuje się rzeźba w kamieniu, rozpowszechniona zwłaszcza na południowo-wschodnich obszarach kraju (Brusne, Bartne, okolice Jasła i Gorlic, Bochni, Myślenic). Podobnie <br><page nr=62><br> jak w innych rzemiosłach nie osobowość twórcy przesadziła w tej dziedzinie o kształcie dzieła, lecz ukształtowany w długim