konfliktów i ataków na niego. Prezydentura - mawiał Jefferson - jest &lt;q&gt;"świetnym nieszczęściem przynoszącym nieustanną harówkę i codzienną utratę przyjaciół"&lt;/&gt;.<br>Kiedy 3 marca 1809 r. Tomasz Jefferson opuszczał Biały Dom, miał 66 lat. Z przyjemnością wrócił do Monticelo, do pracy na roli, do kontemplacji, do rozmów z sąsiadami o polityce, o metodach uprawy ziemi, do roztrząsania spraw lokalnych i ogólnokrajowych. Wdał się teraz w wymianę korespondencji z wieloma osobami, m.in. z Tadeuszem Kościuszką.<br>Nie znosił bezczynności. Do złotych myśli można zaliczyć powiedzenie Jeffersona: &lt;q&gt;"Zdecydowany nigdy nie może być bezczynny. Jest to cudowne, ile można dokonać, jeśli ciągle się coś robi"&lt;/&gt;.<br>Jego tryb