walizy wrzuca Jaśko przywiezione prezenty. Z tym wróci, z<br>czym przyjechał. Nic tu nie zostawi! A od Kaźmierza, tego judasza, chce<br>tylko tej ziemi, co ją ich matka z rodzinnej wsi przywiozła.<br> Kiedy już ściąga wyładowaną walizę pasem, słyszy za plecami kwilenie<br>leżącej w wózku Ani. Nie dają jej spać uprzykrzone muchy, razi słońce<br>wpadające zza firanki.<br> Jaśko wzrusza ramionami: a płacz sobie, co mnie do tego! Zagląda do<br>portfela, sprawdzając, czy paszport jest na miejscu. Krzyk dziecka<br>wzmaga się. Patrzy Jaśko nieprzychylnie na rozwartą buzię. Ania macha w<br>powietrzu rączkami, oganiając się od much i słońca. Jaśko wciska<br>smoczek między