szacunkiem. Dziadek Aleksander wywalczył <br>sobie dobre imię: w roku tysiąc dziewięćset piątym, kiedy zwarty tłum robotników nacierał na "pałac", pewien fabryczny złodziej wystąpił z przemową, że " pan Laksander to porządny człowiek, nie dał &lt;orig reg="mnie"&gt;mie&lt;/&gt; &lt;orig reg="żandarmom"&gt;ziandarmom&lt;/&gt;" i wycofali się ludzie. Ważniejsze to było od dziadkowych świadczeń społecznych, o które na przemian urażali się to żydzi, to znów nie żydzi. Albowiem był mój dziadek asymilatorem i liberałem. <br>Lekko mi oddychać w atmosferze wolnomyślicielstwa.<br>Aż nadchodzi chwila szkolnych zmagań z religią, która zostaje mi narzucona w drugim oddziale, kiedy inne dzieci mają już księdza, popa albo pastora. Najbardziej podoba mi się brodaty batiuszka Tani