pidżamach, ciągle jeszcze zapuchniętych od pijackiego snu.<br>Zostajemy sami - starsza pani w czerni i ja. Bardzo starzy oboje.<br>Oboje w pogrzebowej barwie.<br>Składam skrmny, wielce pokorny ukłon.<br>Odpowiada mi spojrzenie dość pogardliwe.<br>- Proszę o wybaczenie - proszę. - Ale czy wolno spytać, jaki rodzaj nieszczęścia wtargnął do tego domu? Dlaczego ta młoda, urocza pani płacze tak głośno?<br>Pani z różańcem stara się zajrzeć mi w oczy.<br>- Nie sądzi pan, że najbardziej odpychającą formą ciekawości jest ciekawość cudzego nieszczęścia? - Zgoda - przyznaję.<br>- Ale istnieje też współczucie. Chęć niesienia pomocy.<br>Jestem po trochu kaleką. Umiem więc współczuć, lubię pomagać. - Młodym panienkom w przezroczystych stroikach?<br>- Łaskawa pani