cię? - powiedziała. - No, <br>nie bój się, już ja jej zamknę pysk! <br><br> Słowa Adeli wydały mi się mimo wszystko <br>przechwałką. Czułam, że drżę ze strachu, ale <br>postanowiłam nie opuszczać jej w niebezpieczeństwie <br>i wrócić z nią razem do domu. I tylko dzięki <br>temu byłam świadkiem owego cudownego zdarzenia i mogłam <br>nie uronić z niego ani jednego szczegółu. <br><br>Zaledwie zdążyliśmy się pokazać na pierwszym podwórzu, <br>gdy ciotka Józki wychyliła głowę przez okno i grad <br>obelg i wyzwisk posypał się na nasze głowy. <br><br>Wtedy jednak... Tak, wtedy nastąpiło to wspaniałe <br>i niezapomniane! <br><br>Bez wątpienia nie da się zaprzeczyć, że to, czym jej <br>odpowiedziała Adela