uwielbiam sztukę i dlatego zacząłem pisywać sonety. Chciałem nawet pochwalić się ukochanym florenckim nożem, ale na szczęście opanowałem się w sam czas. <br>Na sali rozległy się nieśmiałe oklaski.<br>VII<br>Drogi Czytelniku! Jakże przykro mi jest, że przerywam Ci tak frapującą lekturę! Oznajmić Ci bowiem muszę, że tu rękopis naszego Bohatera urywa się i resztę Jego dziejów będę Ci musiał sam własnym nieporadnym piórem skreślić. Ale najpierw opowiem Ci, jak rzeczony rękopis dostał się w moje ręce, jakie koleje losu do mnie go skierowały. A więc do dzieła!<br>W roku 19- pojechałem do Wuja mego, mecenasa Tytusa K., który starym zwyczajem zaprosił mnie