dzieckiem, lekarze mówili, że taka operacja jest ryzykowna. Mogła z tym żyć do późnej starości. Niech pan sobie stąd idzie. To wszystko przez pana.<br>Odwróciła się i odeszła bez pożegnania.<br>Przemierzałem korytarz, paląc jednego papierosa po drugim. Mózg miałem kompletnie sparaliżowany, nie mogłem zebrać myśli. Kotłowały mi się w głowie urywki zdań:<br>"Kiedy jeszcze była dzieckiem..." "Mogła z tym żyć..." "To wszystko przez pana..."<br>Wreszcie udało mi się złapać chirurga. Był już w palcie. Podrapał się zgiętym kciukiem w policzek, popatrzył na końce swoich butów, potem na mnie, wreszcie spytał:<br>- Czy pan jest krewnym?<br>- Nie. Właśnie zamierzamy się pobrać.<br>- Ach, tak