się skończyło dla mnie i dla was. Naraz głos jego nabrał jeszcze cieplejszego tonu. -Chciałem wam podziękować. Byliście bardzo dzielni...<br> - Spełniliśmy tylko nasz obowiązek! - rąbnął po wojskowemu Mandżaro.<br> - Z honorem - dorzucił Paragon. Jola zaczęła wiercić się na krześle.<br> - A my wciąż nie wiemy, co było w tej blaszanej tulei. Kapitan uśmiechnął się.<br> - Przecież wam powiedziałem...<br> - Skarby! - zawołał Paragon. - Ja zawsze mówiłem, że skarby!<br>Kapitan potwierdził skinieniem głowy.<br> - Prawdziwe skarby: pięć flamandzkich płócien. Teraz Jola zerwała się i uderzyła w dłonie.<br> - Obrazy! Ja jednak miałam rację! Paragonowi zrzedła nieco mina &lt;page nr=253&gt;<br> - Czy takie bezcenne obrazy to nie skarby? - zaatakowała Jola.<br> - O, właśnie - podjął