żadnego<br>niebezpieczeństwa, a tylko zmęczysz się niepotrzebnie tym wariackim<br>kołysaniem.<br> Z trudem przebrnęli krótki korytarz. Ostrożnie weszli po schodkach i<br>w końcu znaleźli się w kabinie. Tutaj Wilmowski pomógł Tomkowi zdjąć<br>ubranie, położył go do łóżka, nakrył kocem i zapiął pasy<br>ubezpieczające.<br> Wkrótce Tomek odczuł znaczną ulgę. Bladość zaczęła powoli ustępować z<br>jego twarzy.<br> - Czy już lepiej się czujesz? - zapytał ojciec, dostrzegając rumieńce<br>na twarzy syna.<br> - Lepiej, znacznie lepiej - potwierdził Tomek.<br> - Postaraj się zasnąć. Gdy się przebudzisz, będzie już po burzy.<br> Zaledwie to rzekł, drzwi kabiny otworzyły się z trzaskiem. Bosman<br>Nowicki wpadł jak wicher. Chciał coś powiedzieć, ale jedno spojrzenie