pracowała mało wydajnie, a i tak na swoje wyroby nie znajdowała zbytu. Królestwo stało dopiero na progu industrializacji i jeszcze nie potrzebowało tak kolosalnego zakładu.<br>W ciągu lat 20 był on też w małym tylko procencie wykorzystywany.<br>Trzeba zresztą pamiętać, że górnictwo i hutnictwo rządowe, stojące wysoko na punkcie inwestycji, ustępowały co do rozmiarów produkcji ciężkiemu przemysłowi prywatnemu. Prawie trzy czwarte surówki, a dwie trzecie żelaza kutego i walcowanego wychodziło z zakładów prywatnych, skupionych w dwu rejonach: między Pankami i Będzinem oraz między Opocznem i Ostrowcem. Zakłady te należały głównie do wielkiego ziemiaństwa, produkowały techniką staroświecką, na węglu drzewnym i napędzie