posiada informacje na temat ich odmienności czy naruszeń norm oraz tego, czy społeczna widownia faktycznie dokonuje naznaczenia.<br>Głównym przedmiotem zainteresowania Lorber byli dewianci nazywani przez Beckera dewiantami ukrytymi. Zdaniem autorki z dewiacją ukrytą mamy do czynienia wówczas, gdy ktoś uznaje, że postępuje niezgodnie z kryteriami swojej grupy odniesienia, lub gdy uświadamia sobie, że otoczenie będzie to postępowanie potępiało (choćby nawet danej osobie to postępowanie wydawało się usprawiedliwione). Dlatego dewiant ukryty, w obawie przed sankcjami (określiwszy już siebie jako dewianta), usiłuje postępować tak, by otoczenie w dalszym ciągu miało go za konformistę.<br>Na istnienie &lt;orig&gt;samonaznaczania&lt;/&gt; zwrócili także uwagę Carol A. B. Warren