Miało to bowiem być zupełnie co innego, niż amatorskie przedstawienia w domach prywatnych: Anna Czartoryska prowokacyjnie zlekceważyła fakt, że w ówczesnej świadomości istniała nieprzekraczalna bariera między światami salonu i profesjonalnego teatru. Wprowadzała utytułowane damy na deski sceny, wcielając je w role aktorek pokazujących się za pieniądze. Wzniosły patriotyczny cel miał uświęcić to niebywałe pogwałcenie obyczajów.<br>Wielce znaczący był wybór miejsca. Teatr Renaissance, który użyczył sali, działał od jesieni 1838 roku i był pierwszą sceną, kierowaną faktycznie przez romantycznych dramaturgów. Jego dyrektorem był Antenor Joly, ale przywilej zezwalający na otwarcie teatru wyrobił Wiktor Hugo. W odróżnieniu od teatrów bulwarowych, Renaissance miał być