ale nie tyle niedomagania fizyczne, ile raczej klęska marzeń całego życia złamała tego niespożytego starca. Po zdradzie korsarzy nie wierzył już w możliwość przedostania się na Sycylię. A więc, nie urzeczywistni się za jego życia "Civitas solis". Polluks rozpaczał po stracie przyjaciela. Wprawdzie Sotion uspokajał go, że Kastor wypił wino usypiające, nie truciznę, i że jest zapewne przykuty do wioseł na jednym ze statków pirackich, ale mała to była pociecha - skazańcy z galer rzadko wydostawali się na wolność. Polluks stracił swój beztroski humor, włóczył się po obozie zmizerowany i smutny. Nie tylko on jeden odczuwał brak poczciwego milczka. Okazało się, że