przeklętą palmę pierwszeństwa o wątpliwym zapachu. Później, w tak zwanym dorosłym życiu, wielokrotnie doświadczał identycznego wstydu - robił pod siebie duchowo. I żadnym pocieszeniem był fakt, że inni robili pod siebie nie rzadziej niż on. Bo to Zygmunt, nikt inny, widział panią ze szlauchem... Panią o stalowych łydkach, z petem w uszminkowanych ustach!...<br>Zygmunt srający pod siebie.<br>Po takim wystawaniu w oknie to tylko rozciągnięty czarny sweter, podcięte łapy i micha z wodą! Grzązł po uszy w egzystencjalnych klimatach. Poddawał się. Ten stan mógłby porównać do przebudzenia po gargantuicznej nocy, gdy około południa, po bezbarwnym śnie, ostatnie obrazy balangi opadają na dno