za <br>najbardziej naturalny opis rzeczywistości 'absolutnie sprzecznej samotożsamości' <br>doświadczanej w akcie 'oświecenia'. W filozofii zen takie pojęcia jak <br>&lt;page nr=315&gt;<br>'najwyższa mądrość' czy 'natura buddy' należy traktować jako pośrednie <br>znaki paradoksowe, ponieważ są one definiowane przez sądy paradoksowe. <br>Pojęcia te wskazują na różne aspekty rzeczywistości, będącej 'absolutnie <br>sprzeczną samotożsamością'. <br>Nishida uważał, że utożsamienie przez mistrzów zen 'jaźni zwyczajnej' <br>i 'jaźni oświeconej' świadczy najlepiej o tym, iż 'logika paradoksu' nie <br>zastępuje logiki klasycznej, lecz ją w sobie zawiera. Rozum klasyczny odgrywa <br>bowiem ważną rolę na drodze do 'oświecenia'. Punktem wyjścia filozofii zen <br>jest problem struktury i granic poznania, a sprzeczne wnioski pojawiają się <br>dopiero