wiązówki Filipendula ulmaria, gatunku klonalnego, w ciągu kilkunastu lat znacznie spadła różnorodność genetyczna: w inicjalnej fazie rozwoju populację budowało 80 genetów, gdy po 17 latach było ich 20. Wytworzyły one łącznie 120 ramet. Wśród 20 genetów połowa z nich wyróżniała się młodym wiekiem (1-3 lata), co zapewni w przyszłości utrzymywanie się różnorodności genetycznej. Natomiast genety starsze - w wieku powyżej 10 lat - dzięki wytworzeniu licznych ramet umożliwiają utrzymanie populacji na zasiedlonym miejscu. Jest to przykład na stwierdzoną prawidłowość, że w populacjach gatunków klonalnych występuje swoisty kompromis między wprowadzaniem nowych genotypów w wyniku rozmnażania płciowego a powieleniem, poprzez rozmnażanie wegetatywne, kombinacji najlepiej dostosowanych