rozdzielić jednego ruchu od drugiego w sposób jednoznaczny. Ten zarzut rzeczywiście prawdziwy np. w stosunku do systemu radzieckiego Joffego rozbudowanego przez Ligskija i Siewastianowa ma raczej charakter teoretyczno-metodyczny, bo dla praktyki ustalania norm pracy znajomość tych punktów nie jest potrzebna.<br>Jako trzeci zarzut wysuwany pod adresem normatywów elementarnych można uważać fakt, że tabelaryzowanie wartości normatywnych nie jest jednolite: stopniowanie wartości czasu w zależności od czynników łatwo wymiernych, zmieniających się w sposób ciągły, jest drobne (np. w zależności od drogi przemieszczania), natomiast stopniowanie wartości czasu w zależności od czynników trudno wymiernych jest zbyt zgrubne, zbyt duża jest "nieciągłość" wartości normatywnych np